Over Vader Frans van der Lugt

Pater Frans van der Lugt vertrok bijna 50 jaar geleden naar Syrië om de banden tussen mensen van verschillende religies te versterken en opende er een spiritueel centrum. Hij woont in Homs, in de wijk al-Hamidiyye, en wil ook in deze barre omstandigheden Syrië niet verlaten. Vader Frans is in heel Syrië bekend. Een journalist vertelt over zijn ervaringen met Vader Frans.

Ook al is hij beroemd, ik ben nooit achter hem of zijn leer aangelopen. Ik biecht op dat ik zijn ideeën en wat hij zegt en hoe hij leeft niet blindelings wil overnemen. Vanuit de verte hou ik van hem. Ik lees zijn boeken en ik geniet van het licht van zijn gedachten. Ik herinner me altijd de hoge mate van intelligentie in zijn boeken. Ik hou van de manier waarop hij leeft en heb groot respect voor zijn enorme project in Kseer, het Al-Ard centrum.

Ik hou afstand. Ik vraag Vader Frans niet om spiritueel advies te geven. Diep van binnen heb ik daar voor gekozen. Ook in het uur dat mij toegewezen was tijdens de persconferentie in het Jezuïetenklooster in Diwan. Tot nu toe denk ik dat Vader Frans mijn naam niet weet ook al heb ik hem enkele keren spontaan ontmoet als journalist. Omdat Vader Frans hart heeft voor iedereen, zonder voorwaarden, vraag hij niet naar geloofsovertuiging. Hij vermoedt waarschijnlijk niet dat ik christen ben, net als hij, omdat ik me absoluut neutraal gedraag en absoluut neutraal spreek tijdens de persconferentie.

 

Vader Frans is in 1966 naar Syrië gekomen, dat hij beschouwt als zijn tweede vaderland. Het verbaast mij niet dat hij besluit te blijven in de buurt waar zijn licht schijnt. Een man die van ver kwam. Bescheiden, mannelijk, verstandig. Dat zie je zelden alle drie in één man. Het is een soort wonder. En hij volgt nu voortdurend wat er in Syrië gebeurt. Hij zou de mogelijkheid hebben om alles vanuit de verte te bekijken, van duizenden kilometers, als hij niet Homs gekozen had als moederstad.

 

Vader Frans is niet beroemd door de gebeurtenissen in het land, maar door zijn projecten in de verschillende dorpen en steden. Hij kent de omgeving zoals Syriërs die zelf nog niet ontdekt hebben. Hij wandelt met groepen in verschillende provincies zoals Idleb, Hasaka, Dara en Raka. Hij drinkt water in verschillende huizen bij onbekenden en loopt op grond waarvan hij niet weet wie het geploegd heeft.

 

En nu heeft Vader Frans met zijn groep in het nieuwe klooster niet genoeg voedsel en water om verder te kunnen leven op deze manier. Maar het beeld van die 70-jarige man, die knielt op de groene grond alsof hij als een plant uit de grond komt, vergeet ik nooit. Dit beeld is genoeg om de hele wereld voedsel en licht te geven. Morgen, als we terug gaan naar Homs, wil ik een beeltenis maken van Vader Frans als heilige man. Zo kan ieder zien wat voor wonder hij is, zonder zijn boeken te hebben gelezen.

 

Vader Frans, de man die de lucht van Syrië ademt, wist je dat het geluk niet altijd vriend van Syrië zou zijn? Toch ben je niet gestopt met glimlachen al die jaren. Had je ons de sleutel van wijsheid niet kunnen geven? Dan konden wij ook glimlachen in moeilijke tijden.