Volgens schattingen waren er zo’n 70 tot 80 mensen aanwezig. Het grootste deel afkomstig uit Syrië of het aanpalende Turkije. Hoewel het college van burgemeesters en wethouders niet officieel aanwezig wilde zijn, was wethouder Patrick Welman op persoonlijke titel aanwezig, en verder de raadsleden Tiny Hannink (GroenLinks) en Erwin Ilgun (CDA).
Aan het begin van bijeenkomst gaf Aziz Aygur een korte schets van de totstandkoming van het brede samenwerkingsverband Syria's Request Hulpactie waarna vertegenwoordigers van de 11 lidorganisaties evenzoveel kaarsen aanstaken.
Bij de vier “informatieve momenten” ging het om de drie projecten in Damascus, Hassaka en rond Homs die ook in de flyer van Syria’s Request Hulpactie staan. Zo presenteerde Yasmin Khalaf het project rond de gedichtbundel van haar vader waarvan de opbrengst ten goede komt van projecten in Damascus.
Domad Touma presenteerde het project van de Sint Georges Hassaka Vereniging (www.sintgeorges.nl) onder de vluchtelingen en andere hulpbehoevenden in de Oost-Syrische stad Hassaka.
Het derde project uit de folder van Syria's Request Hulpactie werd gepresenteerd door Nazim Eskili van de Turks-Mediterrane Alawitische Vereniging (TAAB) die, net als de Samenwerkende Democratische Organisaties, een deel van haar verenigingsgebouw beschikbaar heeft gesteld voor het inzamelen van hulpgoederen waarvan een eerste lading eerder deze week is verscheept naar de burgerbevolking rond Homs.
Daarnaast presenteerde Trui Bolscher het project van de stichting Humanitaire Hulp Syrië in de dorpen rond Aleppo waarvan flyers in de kerk lagen en die ook beschreven wordt op hun website www.humanitairehulpsyrië.nl.
Deze "informatieve momenten" werden afgewisseld met “meditatieve momenten”. Dominee Hanneke Siebert memoreerde dat de Protestantse Gemeente Enschede jarenlang betrokken is geweest bij de opvang van Syrische vluchtelingen in Enschede. Ze wijst op de enorme spanning die je als moeder voelt bij het opvoeden van je kinderen in Nederland terwijl je gedachten continu in Syrië zijn. In Nederland probeer je je kinderen te leren dat ze veilig zijn en dat ze hun omgeving kunnen vertrouwen. Vanzelfsprekendheden die er in Syrië helemaal niet meer zijn. Wat kunnen wij doen? Uitdelen waar wij zoveel van hebben. Niet alleen geld en goederen maar ook betrokkenheid en medeleven.
De alawitische voorganger Enis Odaci benadrukte dat in een oorlog zitten heel anders is dan erover praten of lezen. Van afstand ligt het gevaar van partij kiezen op de loer. Maar waarom zouden ook wij tegen zij zijn? Wij moeten kiezen voor solidariteit, humaniteit, barmhartigheid en voor alle mensen. Als we daarvoor niet kunnen kiezen dan zijn wij een nog groter slachtoffer en zijn we nog hulpbehoevender dan de mensen daar.
Pastoor André Monninkhof van de Rooms-Katholieke parochie heeft een uit Syrië afkomstige huishoudster waardoor ook veel van de situatie in Syrië bij hem op tafel komt. Hij haalt Jezus’ afscheidswoorden “mijn vrede geef ik u” aan. Maar in plaats van vrede regeert bij ons de angst en de onmacht en de wil om te controleren en te overheersen. Dat streven naar dominantie is funest voor de vrede. Hij vertelt het verhaal over verschillende kerken in Aleppo die regelmatig bijeen komen en voor vrede pleiten en roept de aanwezigen op om dat voorbeeld te volgen. Op elkaar te vertrouwen en de uitgestoken hand aan te nemen.
De Syrisch-Orthodoxe bisschop Mor Polycarpus moest zich laten vervangen door priester Samuel Dogan. Deze nam de zaligsprekingen als leidraad. Natuurlijk dat de vredestichters zalig zijn, maar ook de vervolgden. We moeten hen vergeven, ons met hen verzoenen. In plaats van oog om oog en tand om tand moeten we onze andere wang toewenden en een tweede mijl meegaan.
De bijeenkomst werd afgesloten met het gelijktijdig uitspreken door de vier genoemde voorgangers en door de Syrisch-Orthodoxe priester Paulus Akman van de voorbeden die op 10 februari jl. in meerdere kerken in Enschede en omgeving zijn uitgesproken.
Al met al was het een goede, inspirerende bijeenkomst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten